DZIEŃ ŚWIĘTEGO JERZEGO

Baden-Powell przywoływał tradycję rycerzy Okrągłego stołu i św. Jerzego, a u nas od samych początków harcerstwa za wzór stawiany był rycerz z Grabowa, Zawisza Czarny – wzór rycerskiej dzielności, szlachetności i honoru.
Drugi punkt Prawa Harcerskiego brzmi przecież: „Na słowie harcerza polegaj jak na Zawiszy”. 
Nazwy, jakie przyjęły się dla polskiej odmiany skautingu, także pochodzą z dawnej tradycji rycerskiej:  harce – potyczki rycerskie, harcownik lub harcerz – najdzielniejszy z rycerzy, który – zgodnie z dawnym zwyczajem – wyjeżdżał przed szyk i staczał walkę poprzedzająca bitwę, zastęp – mały oddział prowadzony przez rycerza. 
W wojskach naszej Rzeczypospolitej harcerzami (lub harcownikami) zwano odważnych, zręcznych wojowników, którzy nie przestawali na walce w zwartym szyku bojowym, lecz wyjeżdżali w pojedynkę lub po kilku ku nieprzyjacielowi, wzywając co dzielniejszych przeciwników do utarczki. 
Harcerze ci nabywali wprawy przez pilne uprawianie harców i w czasie pokoju.