ZWYCZAJE PRZY PRZYRZECZENIU HARCERSKIM

Miejsce
Jest to moim zdaniem drugi po atmosferze strategiczny element dla organizacji Przyrzeczenia. Na wybór i aranżację miejsca mógł wpływać nie tylko względy estetyczne, ale także ideologiczne. Dobrze, jeżeli prowadzący może wpleść w swoje słowa coś związanego z miejscem, zwrócić uwagę kandydata na otaczającą przyrodę lub ustawienie uczestników.
Tory kolejowe
Na kilkunastu belkach podkładowych stawiamy po jednej zapalonej świecy. Uczestników ustawiamy wzdłuż torów, a składającego Przyrzeczenie tak, aby widział wszystkie świece. Prowadzący może w swojej gawędzie nawiązać do początku drogi, która prowadzić będzie coraz dalej od tego miejsca – za horyzont, jednakże będzie to droga prosta, którą łatwo jest wrócić do źródła, do początku, aby nie zabłądzić.

 Rozstaje dróg

Na rozstaju dróg rozpalamy ognisko, albo rozpalamy dwa ogniska w pewnej odległości od rozwidlenia, aby składający nie widział osób pilnujących ognia. Metafora jest dosyć oczywista. W gawędzie można nawiązać do wyboru, którego harcerz za chwilę dokona; wskazać na to, ¿e będzie on wpływać na dalsze życie; na to, że wybiera sie tak naprawdę cel (ogień na końcu drogi) dalszej wędrówki.

Rozdwojona brzoza
Bardzo dobre miejsce, jeżeli chcemy, aby Przyrzeczenie złożyło dwóch nierozłącznych przyjaciół albo rodzeństwo.
Olbrzymi dąb uczestników Przyrzeczenia ustawiamy po dwóch stronach drzewa, tak aby razem z nim tworzyli podkowę. Odbierający staje plecami do drzewa, a składający przodem do niego. W gawędzie można nawiązać do siły drzewa; mocnych korzeni, które pozwalają się piąć ku górze; ciągłego, nieustannego wzrostu, rozwoju drzewa.
Łódka

Łódki na wodzie Wymaga sporych przygotowań organizacyjnych, szczególnie wtedy, gdy ktoś chce, żeby uczestnicy stali w innych łódkach ni¿ składający Przyrzeczenie. Można zorganizować „bieg łódką”, czyli pływanie od jednego punktu do drugiego zakończone koncentracją wszystkich łódek w jednym miejscu. Jeżeli na łódkach palą się świece lub lampy, daje to wspaniały efekt estetyczny. W gawędzie można nawiązać do wody niezbędnej do życia; szczególnego rodzaju substancji, dzięki której nasz świat wygląda właśnie tak, jak wygląda.