Zimowisko Drużyny Okraj 2010

W sobotę 30.stycznia 2010 wyjeżdżaliśmy na zimowisko. Zaczęło się normalnie spotkanie z rodzicami przy autobusie krótka odprawa, zalecenia do jadłospisu na powrót z zimowiska i informacja o 1% dla naszej drużyny, uzgodnienie godziny wykonywania  telefonów do harcerzy i wyjazd na długo oczekiwane zimowisko. Nasi harcerze skupieni przy autobusie, Kamila rozdziela miejsca w autobusie a Radek ciężkie plecaki zabiera do busa i układał w plastry aby więcej się zmieściło. 
Wyruszyliśmy - po drodze zatrzymali nas policjanci w Czarnym Borze  i sprawdzili dokumenty samochodu. Brak żarówki świateł mijania, niezapięte pasy Maruchy kwalifikowały się do mandatu.
Sytuacja przez chwilę była napięta - lecz skończyło się na pouczeniu. Funkcjonariuszom życzyliśmy spokojnej służby.
Wszystko szło jak w zegarku  jazda autobusem i busem bez większych problemów. Dojeżdżamy do Przełęczy Kowarskiej skręcamy na przejście graniczne na Okraj i szok: droga nie przejezdna.
Kilka niemieckich samochodów stojących w głębokim nieprzejezdnym śniegu, zakładających łańcuchy. My też zakładamy łańcuchy lecz pada hasło jedziemy przez Lubawkę. Dokładamy 50km i przez Trutnov dojeżdżamy na miejsce.

Napisała: Tosia Klimkiewicz
W dniu 30 stycznia, 2010 roku 19 osób z naszej drużyny wyjechało na zimowisko, na Przełęcz Okraj do Malej Upy. O godzinie 9.00 na parkingu stali już wszyscy oprócz Oli, która się spóźniła. Gdy wsiedliśmy do busa, tylko pomachaliśmy rodzicom i pojechaliśmy.
W trakcie podróży nie wydarzyło się nic szczególnego. Czytaliśmy gazety, słuchaliśmy MP3, uczyliśmy się do prób na stopne i sprawności, oraz robiliśmy wiele innych rzeczy. Około 2 i pół godziny później jednak zaczęło się coś dziać. Koło granicy polsko-czeskiej musieliśmy się zatrzymać, by założyć łańcuchy na koła busa. Kilka metrów dalej stały dwa samochody, które tego nie zrobiły. Stały na środku drogi i nie mogły jechać dalej. Musieliśmy się więc cofnąć i jechać inną, dłuższą drogą. 
Gdy dotarliśmy na miejsce druh zarządził rozpakowywanie samochodu. Każdy po trzy razy, żeby wszystko przynieść do Zameczku. Potem  było przydzielanie do pokoi i układanie rzeczy w szafkach. Po ogarnięciu wszystkiego poszliśmy na obiad.  Nie każdemu smakowały czeskie przysmaki, ale nikt nie pobrudził obrusu. Kiedy wróciliśmy do naszego miejsca zamieszkania odbyły się zajęcia poobiednie. Najpierw zapoznaliśmy się z regulaminem i podpisaliśmy go. Następnie zastępowi zaproponowali nam jakie sprawności możemy sobie otworzyć. Później wyszliśmy na kolację. Obrusy nie były jeż takie czyste, ale jeszcze było widać, że na początku były żółte. Po powrocie były zajęcia, a konkretnie zabawa ze śpiewaniem. Polegała ona na tym ,że były dwie grupy, a każda osoba w grupie miała swój numer. Gdy Kamila (nasza przyboczna) mówiła numer  np.6 i literkę np. c . Osoba z tym  numerem wstawała i śpiewała piosenkę na literą c. Zabawa była super. Najlepsze było, kiedy padła litera a i jedna z grup zaczęła śpiewać „A wczora z wieczora”, a druga "Alleluja!". 
Mam nadzieję, że całe zimowisko będzie takie wspaniałe jak pierwszy dzień. Niech ci co nie pojechali żałują.   

31 stycznia 2010 rok – 2 dzień zimowiska 
Napisała Ewa Frankowska
Dzień zaczął się wczesną pobudką (7:15), przez którą większość drużyny straciła uśmiech, który był na ich twarzach w dniu pierwszym i nie chętnie chcieli wstać. Po nie miłym przebudzeniu, nasz druh drużynowy poinformował nas, że około godziny 8:00 odbędzie się apel. Informacja ta przebudziła naszych druhów jak i druhny do działania w stronę sprzątania i ubrania się w mundur. Niestety nie wszystkim udało się ogarnąć siebie i swój bałagan. Gdy nadszedł czas na rozpoczęcie apelu wszyscy ładnie się ustawili choć niektórzy mieli z tym problem. W końcu co się dziwić - był to pierwszy apel. Po omówieniu kilku spraw, otworzeniu sprawności i mianowaniu nowej zastępowej i chorążego drużyny, którymi zostali Klaudia Christ i Oskar Kaszubowski, nasza przecudowna kadra wybrała się ku pokojom, by sprawdzić porządki. Nie było źle, ale pomyłki i niedociągnięcia, które zagościły w naszych kątach zostały wybaczone. Potem mieliśmy chwilę, aby wskoczyć w nasze zimowe ubranka i wyruszyć na śniadanie. Droga na śniadanie było dość 
szybka. Każdy wziął swój tzw. poddupnik lub sanki i zjechał do Drużby gdzie czekało na nas śniadanie. Po półgodzinnej walce z nożem i bułką wyruszyliśmy na oczekiwaną wędrówkę. Wędrówka jak to wędrówka, dużo marudzenia i pytań (druhu, a ile jeszcze ;PP), ale mimo to każdy zwiedził okolicę i poznał zalety zimy. Po naszej wyprawie, od razu poszliśmy na obiad, który nie wszystkim smakował. Była zupa grzybowa oraz znane i nie lubiane (przez niektórych) KNEDLICZKI. Po obiedzie mieliśmy czas dla siebie. Niektórzy zaliczali karty na stopnie lub sprawności, inni budowali igloo, a jeszcze inni po prostu odpoczywali. Potem odbyły się zajęcia z druhem Radkiem z węzłów oraz zabawa polegająca na pokazaniu nam surwiwalu. Każdy dostał po małym upominku: linka, zapałki, rękawiczki, rozpałkę oraz agrafki. Ogólnie każdy spędził miło czas. Następnie wybraliśmy się na kolacje, która składała się z frytek, surówki, mięsa i pysznego sosu. Każdy czuł niebo w gębie, a przynajmniej Ja. Po powrocie do Zameczku były jeszcze, krótkie zajęcia,które nas ze sobą zintegrowały. Potem mycie i spanie. Uważam, że dzień był udany i mam nadzieję, że będą lepsze.
Jak to mówi nasz ukochany drużynowy „Wszystko co najlepsze jeszcze przed nami”.

Wyprawa na Jelonki 01.02.2010r.
Napisał: Oskar Kaszubowski

Dzisiaj rano dowiedzieliśmy się, że wyruszamy na Jelonki ucieszyliśmy się, bo bardzo je lubimy. Na apelu porannym kilka osób otrzymało sprawności:
- Klaudia Christ - bankier
- Ewa Frankowska - bankier
- Oskar Kaszubowski - oszczędny
- Konrad Nowicki - harcownik
Po apelu szybko się ubraliśmy i poszliśmy na śniadanko. Wychodząc dostaliśmy małe co nieco w formie Grześków. Po sytym posiłku poszliśmy w stronę Jelonek. Droga była trochę męcząca, ale myśląc o naleśnikach z owocami wszyscy chcieli być jak najszybciej na miejscu. Odpoczywaliśmy na krótkich przerwach. Wreszcie po kilku godzinach wędrówki dotarliśmy na Jelonki. Bardzo zmęczeni, ale szczęśliwi weszliśmy do schroniska. Kto co chciał sobie zamówił: jedni lody, drudzy colę no i oczywiście Konrad – smażony ser. Wyszliśmy ze schroniska i ustawiliśmy się do zjeżdżania. Najlepsi saneczkarze byli na mecie pierwsi inni trochę wolniej jeżdżący snuli się na końcu. Oczywiście prędkość wolniej jeżdżących była niezawodna, ale powoli po metrze zjechali na dół. Mimo to, że zjazd dla niektórych był trochę nieudany wszyscy byli bardzo zadowoleni. Po krótkim odpoczynku ruszyliśmy przez las na obiad. Na obiad były wyśmienite ziemniaczki z sosem i brukselkami. Po posiłku poszliśmy do Zameczku na ciszę poobiednią, na której 
zaliczaliśmy wymagania na stopnie i sprawności. Wyprawa była bardzo udana i oby tak dalej. Po ciszy poobiedniej odbyły się zajęcia z szyfrów. Były bardzo ciekawe, jedni woleli Alfabet Morse’a, drudzy Szyfr Ułamkowy jeszcze inni Czekoladkę. Po zajęciach poszliśmy na kolację były chlebki w budyniu (pyszotka). Po zjedzeniu poszliśmy do Zameczku i odbyły się jeszcze jedne zajęcia. Potem poszliśmy spać i tak zakończył się kolejny dzień zimowiska.

02.02.2010 Wyprawa do Spalonego Młyna
Napisała: Klaudia Christ
      Dzisiaj była pobudka o 7:30. Jak zwykle leciała śmieszna piosenka, aby nas obudzić. Ubraliśmy się jak co dzień i o 8:15 był apel. Klaudia Christ dostała brązowy sznur zastępowej. Po apelu poszliśmy na śniadanko. Jak zazwyczaj był szwedzki stół… Każdy znalazł coś dla siebie. Zaraz po porannym posiłku poszliśmy na wędrówkę do Spalonego Młyna. Było prawie całą drogę z górki… Wszyscy jechali na ślizgaczach, sankach… Pierwsi, czyli saneczkarze zaczęli na mecie budować rynnę dla sanek… Na końcu byli tzw. emeryci i renciści. Konrad Nowicki został zakopany w śniegu. Po zjeździe czekaliśmy na SKIBUSA. Zmieścił się do niego tylko Druh Piotr, ponieważ było tam pełno narciarzy i snowboardzistów. Pojechał on po swojego busa, żeby po na wrócić i nas zabrać do Zameczku. Przed przyjazdem Druha nadjechał kolejny SKIBUS, więc Wojtek wraz z dziewczętami pojechał nim do Zameczku. Druh przyjechał po chłopców, Kamilę i nasz sprzęt zimowy… Po powrocie poszliśmy na pyszny obiadek, a później do miejscowego sklepiku. 
Następne półtorej godziny było dla nas, np. na zaliczanie stopni harcerskich. O 16:00 odbyły się zajęcia z Druhną Misią. Dotyczyły one historii harcerstwa. Wieczorem poszliśmy na kolacje. Szalał straszliwy wiatr… Po smacznej kolacyjce były zajęcia z przybocznym, Wojtkiem, dotyczące symboliki. Po zajęciach rozeszliśmy się do pokojów. Z powodu wielkiego wiatru była w kranach zimna woda i nie mogliśmy się umyć. W pokojach było strasznie zimno. Spaliśmy nie w piżamkach tylko w grubych dresach… Po mimo takich nieprzyjemności wieczornych dzień był udany.
            
Wyprawa zastępami.
Napisała: Kamila Cisek 
W piątym dniu zimowiska, jak zwykle zaczynaliśmy dzień poranną pobudką i apelem, po apelu poszliśmy na śniadanie, jak co dzień każdy wziął sobie to, co chciał. Natychmiast po nim poszliśmy na wyprawę, była ona inna od wszystkich, bo zastępy dziewcząt i chłopców szły osobno. Naszym celem była „Morawianka”, gdy wszyscy doszli, rozpoczęły się zimowe zajęcia, prowadzone przez zastępowych. Zaraz po nich poszliśmy do schroniska na gorącą pyszną czekoladę. Po pierwszej godzinie znów rozłączyliśmy się i naszym kierunkiem był Zameczek. Każdy odpoczął, poszliśmy na obiad, zupa jak co dzień i kalafior w panierce, ziemniaki i buraczki. Po ciszy poobiedniej były zajęcia z życiorysu bohatera naszej drużyny - Andrzeja Małkowskiego. Odbył się po nich kominek o Andrzeju Małkowskim, gdzie niektórzy dostali sprawność „Niezawodny harcerz” co było wielkim zaszczytem, dostali ją : Radek Pamuła, Klaudia Christ, Tosia Klimkiewicz, Kamila Cisek, Oskar Kaszubowski, Janek Sachs, Konrad Litke. Gdy kominek się skończył wszyscy się umyli i nastąpiła cisza nocna. Tak się skończył ten niesamowity dzień.

Wyprawa na Śnieżkę.
Napisała: Urszula Malicka

Pobudka o 7:00 wcześniej niż zwykle, nie było apelu, gdyż musieliśmy śpieszyć się na  śniadanie. Każdy  wziął jabłuszka i ślizgacze, wszyscy zastępowi dostali dla siebie i dla swoich zastępów drugie śniadanie, czyli dwa batony. Tak jak zawsze na śniadaniu był szwedzki stół. Po wyjściu z Drużby poszliśmy na przystanek autobusowy, wsiedliśmy do autobusu i ruszyliśmy. Gdy wyszliśmy  z  busa czekała nas droga na wyciąg (na Śnieżkę). Każdy zastępowy miał podopiecznego, z którym jechał wyciągiem. Gdy wszystkie krzesełka dojechały na szczyt Śnieżki ruszyliśmy robić zdjęcia. Po zrobieniu wielu fotek każdy zabrał swój ślizgacz (albo jabłuszko), po czym zaczął zjeżdżać. Każdy wchodził pod (strasznie męczącą) górę. Byliśmy przekonani, że będzie z górki. Niestety  tak  nasypało, że co jeden krok wpadało się w dziury. Gdy  zeszliśmy z góry stanęliśmy koło schroniska na Jelonkach. Niestety nie było miejsca w schronisku i musieliśmy się cisnąć koło siebie przy stolikach. Gdy wyszliśmy na zewnątrz i przygotowywaliśmy się do zjazdu z Jelonek, niestety nie wszystkim udało się zjechać na sam dół, gdyż niektórzy robili rynnę, a niektórzy ją niszczyli. Konrad Nowicki zgubił krótkofalówkę, a Ola Calińska ślizgacz. Po zejściu z górki poszliśmy do sklepu i każdy kupił, co chciał. Po wędrówce do sklepu poszliśmy na obiad. Na obiedzie była zupa nieznana, na drugie danie były knedliki z pysznym sosem i oczywiście był kompot. Po obiadku zaczęła się cisza poobiednia od godziny 15:30 do godziny 16:30. Na poobiedniej godzinie, kto chciał ten mógł zdawać lub zajadać rzeczy kupione w sklepie. Po godzinie 16:30 zaczęły się zajęcia ze sznurów, które prowadził Wojtek Maruszewski. Po zajęciach był jak zawsze test. Po wymęczającym teście zaczęli zdawać ci którzy mogli 05.02.2010r. składać przyrzeczenie  Harcerskie. Po godzinnej nauce wszyscy się ubrali i poszli na kolacje. Na kolacje był smażony ser, na który wszyscy od dawna czekali. Po kolacji wróciliśmy i od razu zaczęliśmy się uczyć. Cisza nocna nastąpiła o godzinie 22:00. I tak skończył się następny dzień zimowiska.