Obóz Wędrowny Jura Krakowsko -Częstochowska 2013

Zaraz po powrocie z Niesulic, w niedzielę – 21 lipca, kilkanaście osób z 29 ŚDSH „Dęby” wyjechało na obóz wędrowny Szlakiem Orlich Gniazd. W obozie udział wzięli: Piotr Pamuła, Kamila Pamuła, Wojtek Maruszewski, Filip Cygan, Konrad Nowicki, Ewa Frankowska, Tosia Klimkiewicz, Wiktoria Kastelik, Konrad Kluza, Kuba Fila oraz Hubert Konior. W środę dołączył do nas również ksiądz Daniel. Warto dodać, że jest to drugi taki obóz w karierze drużyny Dęby. Pierwszy odbył się dokładnie 25 lat temu i również przebiegał Szlakiem Orlich Gniazd. Ze Świdnicy wyjechaliśmy 2 samochodami, a zawoził nas tato Huberta i tato Konrada. Pierwsze miejsce noclegu to Agroturystyka „Dolina Zachwytu” w Woli Kalinowskiej. Po rozpakowaniu się wieczorem druh podwiózł nas autem do Ojcowa. Tam odwiedziliśmy pierwszy zamek na naszej trasie, zrobiliśmy sobie pamiątkowe zdjęcie przed bramą oraz dokonaliśmy zakupów na najbliższe śniadanie. 22 lipca wyruszyliśmy rano w kierunku Pieskowej Skały i Maczugi Herkulesa. Dość szybko udało nam się ten odcinek pokonać, muzeum w zamku było nieczynne więc przeszliśmy się po dziedzińcu i murach, a następnie udaliśmy się na nocleg do Sułoszowej. Na obiad było mięso z grilla oraz sałatka „niesulicka”. Rozbiliśmy namiot i zagraliśmy w Serki. Wieczorem pośpiewaliśmy przy gitarze i poszliśmy spać. We wtorek wyruszyliśmy z Sułoszowej do Rabsztyna. Ponieważ było bardzo gorąco najpierw udaliśmy się do miejsca noclegu – do „Pensjonatu Zamek”, wykąpaliśmy się i zjedliśmy obiad, a potem poszliśmy na spacer w kierunku zamku. Rabsztyn jest zamknięty z powodu remontu, dlatego też nie udało nam się wejść do zamku. Wieczorem znów grillowaliśmy. Rano, w środę, dołączył do nas ksiądz Daniel. Trasa początkowo przebiegała przez piękny bukowy las, był to jedyny dzień, w którym nie mieliśmy po drodze żadnego zamku. By dojść na nocleg nieco zeszliśmy ze szlaku. Spaliśmy u rodziny naszych sąsiadów w Kwaśniowie Dolnym. Wieczorem siedzieliśmy na tarasie, a ponieważ gospodarze przygotowali dużo jedzenia, musieliśmy je zjeść. Niestety nie byliśmy głodni, bo na obiad zjedliśmy pizze. Dlatego wymyśliliśmy zabawę – „zadanie albo jajeczko” (do wyboru była też sałatka albo plastry szynki). Tym oto sposobem, dzięki trudnym i niewykonalnym zadaniom wszystko zniknęło ze stołu ;). Dużo miejsca w salonie wystarczyło nam żeby rozłożyć karimaty i śpiwory, dlatego nie musieliśmy rozkładać namiotu. 25 lipca to trasa Kwaśniów – Smoleń, a po drodze 2 zamki. Pierwszy w Bydlinie, a właściwie jego ruiny i drugi w miejscu noclegu. Dotarliśmy na miejsce, zjedliśmy obiad, wykąpaliśmy się i poszliśmy zobaczyć drugi z zamków. Znajdował się na terenie rezerwatu, do którego obowiązywał zakaz wstępu ze względu na jego zły stan techniczny. Okazało się, że ruiny prezentują się bardzo dobrze, zamek jest stale odnawiany. Tam pierwszy raz znaleźliśmy skrzynkę Geocatching. Polega to na tym, że szuka się skrzynek z GPSem, wpisuje się do notesu, zostawia mały przedmiot i zabiera coś dla siebie. Kolejny dzień przyniósł nam wiele atrakcji. Codziennie wędrowaliśmy czerwonym szlakiem – Szlakiem Orlich Gniazd. Tego dnia przechodziliśmy na drugą stronę mapy, niestety brakowało małego fragmentu szlaku i w tym oto momencie zgubiliśmy się, a właściwie zeszliśmy ze szlaku. Jak się potem okazało nie zauważyliśmy, że szlak skręcił do lasu, a my poszliśmy prosto. Wojtek wyruszył na poszukiwania punktu charakterystycznego i spotkał dwóch leśników, którzy nas pokierowali mówiąc, że zaoszczędzimy dobrych kilka kilometrów do Ogrodzieńca. Niestety chyba się nie zrozumieliśmy, bo wyszliśmy na szlaku niebieskim i to w miejscowości w całkiem niedalekiej odległości od zamku Smoleń. Tym oto sposobem zrobiliśmy niepotrzebnych kilka kilometrów. Co z ciężkim plecakiem i w wielkim upale wydawało się wiecznością. Gdy już odnaleźliśmy się na mapie - zobaczyliśmy ile przed nami, ale cel bardzo atrakcyjny – zamek Ogrodzieniec. Po drodze było ciężko, ale jak zwykle daliśmy radę ;) Zamek w Ogrodzieńcu, mimo zmęczenia zrobił na nas ogromne wrażenie. Złoty bilet pozwolił nam na przejście całą trasą zwiedzania zamku, odwiedzenie Parku Miniatur oraz Grodu na Górze Birów. W Ogrodzieńcu znaleźliśmy kolejną skrytkę Geocatching. W Parku Miniatur znajdowały się wszystkie zamki Szlaku Orlich Gniazd. Ciekawie było zobaczyć jak wyglądały kiedyś, przed zniszczeniem przez Potop Szwedzki. Udaliśmy się na nocleg do Chaty pod Czubatą, a Gród na Górze Birów odwiedziliśmy następnego dnia. Ponieważ byliśmy mocno zmęczeni upałami część trasy pokonaliśmy samochodem. Jechaliśmy na dwa razy więc czekaliśmy na siebie na zamku w Morsku. Wokół ruin zamku, do których oczywiście nie ma wstępu powstał duży kompleks wypoczynkowy. Na Morsku na Ewę i Filipa czekała niemała niespodzianka. Ze Świdnicy przyjechał ich opiekun próby na naramiennik wędrowniczy – Maks Żurman. W tajemnicy z Kamilą ustalił gdzie i jak się spotkają. Pod skałą zostawiliśmy plecaki, przeszliśmy wokół zamku i nagle zobaczyliśmy siedzącego w pałatce harcerza. Filip nawet to skomentował: „o Mrówkojad w pałatce”. Wszystko się zgadzało – był i Mrówkojad, i była pałatka. Ewa i Filip byli pod wielkim wrażeniem i nie do końca wierzyli w to, co się dzieje. Po opowiedzeniu gawędy, przeczytaniu rozkazu i kodeksu wędrowniczego otrzymali naramiennik. Gdy wszyscy się zebrali poszliśmy na miejsce noclegu – bazę Hufca Czechowice Dziedzice w Podlesicach. Rozbiliśmy namiot, schowaliśmy sprzęt do środka i poszliśmy do wsi na obiad. Po powrocie na bazę graliśmy w Załóż się. Wieczorem ksiądz Daniel odprawił mszę, w której udział wzięli harcerze przebywający na bazie.Z Podlesic wyruszyliśmy do Mirowa. Po drodze czekały na nas 2 zamki. Pierwszy z nich to Bobolice, który w naszym rankingu znalazł się na drugim miejscu, zaraz po Ogrodzieńcu. Głównie ze względu na to, że z ruin stał się pięknym zamkiem. Odbudowany zrobił naprawdę wielkie wrażenie. Za zdjęciach można było zobaczyć jak postępowały prace nad jego rekonstrukcją. Upały znów dawały się we znaki, więc drugi zamek sfotografowaliśmy z drogi. Ruiny zamku z Mirowie również zostaną odbudowane i w przyszłości zamek też będzie otwarty dla zwiedzających. W agroturystyce przygotowaliśmy obiad i zagraliśmy w Tabu. Rano udaliśmy się w kierunku Złotego Potoku. Po drodze schłodziliśmy się w studni i jakoś daliśmy radę. Z druhem spotkaliśmy się na ruinach zamku Ostrężnik. Udaliśmy się do agroturystyki, potem na pizzę i kąpielisko. Poszaleliśmy w wodze, zjedliśmy kolację, część śpiewała z gitarą, a część grała w grę Party Alias.30 lipca, gdy wstaliśmy rano czekała na nas niespodzianka – nareszcie się ochłodziło i w końcu można było poczuć, że jest nam zimno! Zjedliśmy śniadanie i ruszyliśmy w drogę.  Był to już ostatni dzień naszego wędrowania – i to jaki przyjemny, bo nie było nam gorąco, a po drodze nawet zaczął padać deszcz! Była to okazja do wypróbowania pokrowców na plecaki – zdały egzamin. Dotarliśmy do Olsztyna, zwiedziliśmy ruiny zamku i udaliśmy się na obiad. W agroturystyce wieczorem zjedliśmy kolację i obejrzeliśmy mecz FC Barcelony z Lechią Gdańsk. Ostatni dzień obozu to śniadanie, sprzątanie, przejazd PKSem do Częstochowy i wizyta na Jasnej Górze. Co chwilę pojawiały się nowe pielgrzymki, my sami przez jednakowe koszulki i chusty zostaliśmy powitani jako pielgrzymka. Duże wrażenie robiła pielgrzymka górali z Rabki czy rowerowa z Gdańska. Zjedliśmy obiad w KFC i znów 2 samochodami wróciliśmy do Świdnicy. Przyjechał po nas tato Konrada i zawiózł do domu. Wróciliśmy z dużą satysfakcją, lepiej poznaliśmy swoje możliwości, wytrzymałość, zintegrowaliśmy się.