POEZJA W SŁUŻBIE HARCERSTWA TOMIK I

NIEZNANE MOGIŁY LEŚNYCH ŻOŁNIERZY 
Nikt Wam w Zaduszki znicza nie zapali,
Grobu kwiatami nie obdarzy,
Jeno wiatr łunę przyniesie z oddali
Z płonących wieczorem cmentarzy.
         Nikt przy waszych mogiłach nie przystanie…
         I nie pogrąży się w zadumie,
         Nie uleci w niebo żadne westchnienie,
         Ni szept: wieczne odpoczywanie…
Nikt nie odczyta nazwiska z krzyża,
Ni smutkiem oczu przysłoni,
Ni wspomni walki leśnego żołnierza,
Jednej łzy żalu nie uroni.
         Czasami tylko jakiś ptak przeleci,
         Mgła swój welon wokół roztoczy,
         A księżyc srebrną latarnią zaświeci
         W zamknięte snem wiekuistym oczy.
Po ziemi ojczystej porozrzucane,
Patyną czasu porośnięte – 
Mogiły święte! I chociaż nieznane,
Z historią narodu zrośnięte.