»HISTORIA » PATRIOTYZM, POEZJA

POEZJA W SŁUŻBIE HARCERSTWA TOMIK III

W każdym harcerzu i harcerce powinna brzmieć dusza patrioty.
W chwili zadumy, czy też przygotowywania kominka, wieczornicy możesz sięgnąć po wiersz do naszego składzika poezji .Zapraszamy i będziemy dodawac jeszcze inne wiersze znanych harcerskich, powstańczych poetów.
 

OJCZYZNO DROGA 
Ojczyzno ma droga, Ojczyzno kochana,
Przez Piastów zrodzona, w słońcu wykąpana,
Twe góry i lasy i łany złociste
Kocham serdecznie nad życie swe własne.
Ojczyzno ma droga, Ojczyzno kochana,
Wichrami niedoli ciężko doświadczona,
Po latach niewoli wezwałaś kajdany,
By w słońcu wolności latał Orzeł Biały.
Ojczyzno ma droga, Ojczyzno kochana,
Na kartach historii męstwem zapisana,
Niechaj się twe imię rozsławia po świecie,
Byś chwałą okryła drugie tysiąclecie. 


SKOWRONEK 
Śpiewajże, skowronku
Ponad ziemią w lecie,
Dajże upust mym marzeniom
I mojej tęsknocie.
Śpiewajże, już od świtu 
Do zachodu słońca,
Zawieszony wśród błękitu
Śpiewajże, bez końca.
Śpiewajże, wiosna, latem
Do późnej jesieni,
Kiedy liście błyszczą złotem,
Las się tęczą mieni.
Śpiewajże, tym serdeczniej
Zawiedzionym w życiu,
Którzy często chodzą smutni
I cierpią w ukryciu.
Ześlij im ukojenie,
Dodawaj nadziei,
Że przeminą ich cierpienia,
Wszystko się odmieni.
Śpiewajże, skowroneczku
Ptaszku mój kochany,
Śpiewajże, w polskim słonku
Nad ojczystym łanem.

W MOIM KRAJU
Gdzie rak świerszcze pięknie grają
Za kominem, na ugorze,
I gdzie ptaki tak śpiewają
Jak na wiosnę w polskim borze.
Gdzie tak dzięcioł w drzewo stuka,
Nietoperze w krąg latają, 
Puszczyk dziwnie w nocy huka,
Żaby w stawach w głos kumkają.
Gdzie tak skowroneczek śpiewa
Spod błękitnej toni nieba,
Wiatr podrzuca mu skrzydełka
Kiedy w lecie śpiewać trzeba.
Gdzie tak słowik trel rozwodzi 
W gąszczach krzewów czy kaliny,
A bocian po łąkach brodzi,
Bardzo przez ludzi lubiany.
Gdzie tak smreki smętnie szumią
Nad górami, nad halami,
I poranne zorze płoną,
Mgła faluje nad łąkami.
Gdzie król puszczy polskich borów
Żubr wspaniale wolno biega 
W tatrach znów siedziby orłów,
A któż kozic nie dostrzega?
Gdzie tak malwy kwitną latem,
Takie piękne w swym wystroju,
Boćki kluczą przed odlotem – 
Tylko w moim drugim kraju.

IDZIEMY
Idziemy służyć Ojczyźnie i całej ludzkości,
Wykuwać lepsze jutro, rozjaśniać mrok,
Sztandary naszych drużyn tkane są z miłości
Dla ludów – nad nimi czuwa boża moc.
Na jednej ziemi Stwórca dał nam się wszystkim rodzić
I z podobnych do siebie wzrośliśmy chat,
Ojczyznę naszą trzeba duchowo odrodzić
I uharcerzyć cały skłócony świat.
Niewinność ludów miłości wypalimy kamieniem – 
My, w całej ludzkości widzimy brata.
A to zbratanie narodów będzie zbawieniem,
Wolnością, królestwem bożym dla świata. 
Naprzód harcerzu, lotu ogniwa nie zrywaj.
Na horyzoncie palą się zwycięskie zorze
– CZUWAJ.

OJCZYZNO IDZIEMY
Ojczyzno idziemy w czołowej kolumnie
Wykuwać twą przyszłość świetlaną,
Kroczymy wciąż naprzód wytrwale i dumnie
Po drodze historią owianą.
Idziemy śladami tych Szarych Szeregów
Poległych w najwyższym locie.
Stasieckich, Cieplaków, Zurnów, Bytnarów
Na Stawkach, Starówce, Ochocie…
Niechaj się proporce na wietrze łopocą
Wskazują lot górny i chmury,
Na szańcach wolności czuwają dniem i nocą
Harcerki, harcerze niezłomni. 
Niechaj się w nas każdym moc czynów rozpali
I płonie przez życie jak słońca. 
My długi Ojczyźnie będziemy spłacali 
Harcerskich serc służbą bez końca.
Gdy kiedyś Ojczyzna nas wezwie w potrzebie,
Pójdziemy na trudy i gromy,
Nasz sztandar harcerski w bój nas powiedzie
Jak anioł zwycięstwa widomy. 
Refren: Czuwamy. Ojczyzno kochana,
Dajemy żar serca i siły, 
Cała brać harcerska jest tobie oddana
Od zucha do późnej siwizny.

DALEJ ORŁY
Dalej orły w puszcze, knieje
– Młodość wam się wiosną śmieje,
Ogrom szczęścia ku wam bieży,
Więc ją spędźcie jak należy.
Pod harcerskim jeno znakiem,
Biało – orlim lećcie szlakiem.
W jasną czynów dal przestrzeni, 
Nieugięci, niestrudzeni.
Niechaj z drogi nikt nie zbacza,
Sił swych, ducha, nie zatraca,
Od młodości do siwizny 
– Niech pracuje dla Ojczyzny.

WSPOMNIENIE Z PERKOZA 
Szumiał mi za oknem las
Chwiały się trzciny na jeziorze,
Niebo płonęło od gwiazd
W harcerskim ośrodku Perkozie.
Gdy świt spalał nocy mrok,
Welon mgły jeziora wybielał 
Milknął żabi rechot – 
Las w koło na dobre się rozśpiewał.
Wnet zorze wstały zza wód, 
Znaczyły słońcu codzienną drogę
Perkoz ukazał swój czub,
Nurkując, rysował wodną smugę.
Gdzieś pośrodku jeziora 
Wiatr w łodzi kołysał rybaka,
Który aż do wieczora
Z wędką czyhał na sieję, szczupaka.
Deszcz wydzwaniał po szybach
Jakieś dziwne piosenki lata 
– Ja, myślałem o grzybach
W pięknych, uroczych, mazurskich lasach.
Nie sposób cię nie kochać –
Takaś cudna Ziemio Mazurska.
Trudno z tobą się rozstać… 
Ziemio praojców, odwiecznie polska.

HARCERSKA WIOSNA 
Idzie polska cudna wiosna, dawczyni żywota.
Już zniknęła twardź lodowa, ziemicy martwota.
Coraz cieplej słonko grzeje, w górze ptaszę śpiewa.
Najcudowniejsze wtedy w życiu chwile harcerz miewa.
Wnet odetchnie piersią całą, pędząc w pola, lasy,
Kując ducha, ćwicząc ciało, nocując w szałasy:
Wśród zacisznych leśnych polan, dębowego boru,
 Wielkość Stwórcy wokół widzi, słucha puszczy chóru.
Ledwie ranne zorze błysną, słońce ze snu wschodzi,
Wstaje wokół, wstaje żwawy, chociaż ranek chłodzi,
Za szczęśliwie noc przeżytą duch szepce pacierze,
Bo on hasłom zawsze wierny i praojców wierze.
Hej, gdy w harce ruszy jak w mazura tany,
Tropi zwierza, szkic rysuje, cały im oddany.
Kocha duszę nowe życie, czyni jak należy.
Chociaż droga stroma, śliska, w swe zwycięstwo wierzy.

WIOSNA
Znowu prawdziwa wiosna nadchodzi,
Przedziwne uroki za sobą niesie,
Skąpie się w kwiatach powodzi
I w śpiewie ptaków w polu i lesie.
W promieniach słońca wszystko ożyje,
Ziemia zrzuci zimowe okowy,
Ludzkie serce radośniej zabije,
Gdy będzie się tworzyć świat piękna nowy.
Witam cię wiosno, na zimy rozstaju,
Siedemdziesiąta wiosna w mym życiu,
Najpiękniejsza w moim Kraju – 
Choć już nie jesteś wiosną mego życia…
Wiem, jakie były i minione wiosny
I co ze sobą przyniosły w dani,
Dziś już rachunek jest nie tak prosty,
Gdy siwizną wieku pokryły się skronie.
Choć żalu za tamtymi wiosnami nie kryję,
Promykiem słońca cieszę się serdecznie.
Rad jestem, że tej wiosny jeszcze żyję
I chciałbym, by tak trwało wiecznie…

NA ODSŁONIĘCIE POMNIKA HARCERZA ŚLĄSKIEGO
W zwartych skupieni szeregach – my, śląscy harcerze,
W dzień odsłonięcia Pomnika ten raport składamy:
Kiedy wybije godzina na dziejów zegarze,
Tak jak Oni „Wszystko, co nasze Polsce oddamy”. 
Bohaterowie pomnika są tacy sami, 
Jak obrońcy Modliła, Helu, czy Warszawy,
W służbie harcerskiej Polsce na śmierć zakochani 
– Zmęczeni w kaźniach, polegli na polu chwały.
Pomnik ten niech ramieniem będzie drogowskazu
Dla obecnych i przyszłych harcerskich pokoleń,
Jak trzeba Polsce służyć wiernie, bez rozkazu
I niechaj wiecznej pamięci zapala on płomień. 
Kiedy przed skautów śląskich przystaniesz Pomnikiem, 
Wykutym z serc ofiarnych, ofiarnych granitu i spiżu,
Oddaj hołd bohaterom, pamięci Ich cieniom. 
Na baczność stań! I zasalutuj, śląski harcerzu!


29 Świdnicka Gromada Zuchowa "Leśni Tropiciele"

29 Świdnicka Drużyna Harcerska "Dęby" 
im. Andrzeja Małkowskiego

29 Świdnicka Drużyna Starszoharcerska "Dęby"
im. Andrzeja Małkowskiego

29 Świdnicka Drużyna Wędrownicza "Dęby"
im. Andrzeja Małkowskiego

Krąg Instruktorski "Dęby"

Związek Harcerstwa Polskiego
Chorągiew Dolnośląska
Hufiec im. Szarych Szeregów w Świdnicy
ul. Lelewela 18, 58-100 Świdnica 
tel./fax: +48 748520179
e-mail: swidnica@zhp.pl
www.swidnica.zhp.pl


Informacja: Użytkowanie Witryny oznacza zgodę na wykorzystywanie plików cookie. Szczegółowe informacje w polityce prywatności.